Γεώργιος Π. Κρέμος
| Γεώργιος Π. Κρέμος | |
|---|---|
.jpg) Ο Γεώργιος Κρέμος στο Εθνικόν Ημερολόγιον του Κωνσταντίνου Σκόκου του 1904 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Π. Κρέμος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1839 Στείρι Βοιωτίας |
| Θάνατος | 1926 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός συγγραφέας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γεώργιος Π. Κρέμος (1839-1926) ήταν συγγραφέας, ερευνητής, ιστορικός και υφηγητής του Πανεπιστημίου των Αθηνών από το Στείρι Βοιωτίας. Ήταν από τους τρεις πρώτους κατοίκους της Καλλιθέας Αττικής μαζί με το νομικό Γεώργιο Φιλάρετο και τον έμπορο Λάσκαρη Λασκαρίδη (1884-1885)[1] η μνήμη των οποίων τιμάται με την ονοματοδοσία τριών οδών του ομώνυμου δήμου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στο Στείρι Βοιωτίας το 1839[2]. Πατέρας του ήταν ο Αραχωβίτης Πανάγος Γ. Κρέμος, γνωστός με το παρατσούκλι «Καλό παιδί», αγωνιστής του 1821 στο ένοπλο σώμα του Γεωργίου Καραϊσκάκη και μητέρα του η Στειριώτισσα η Αικατερίνη Σίδερη που η γενιά της κρατούσε από τον παλιό αρματολό Γιάννη Σίδερη (Καρκαλέτσος / ακρίδα ). Τα κτήματα ανάγκασαν τον γεωργό Πανάγο Κρέμο να βρίσκεται άλλοτε στην Αράχωβα και άλλοτε στο Στείρι. Το παιδί του, όμως, το μικρό Γιώργο, τον άφησε μόνιμα στην Αράχωβα επειδή εκεί υπήρχε σχολείο. Εκεί έμαθε ο Γεώργιος Κρέμος τα πρώτα γράμματα. Το πατρικό του σπίτι καταστράφηκε το 1941 όταν κτυπήθηκε από κεραυνό και έπιασε φωτιά.
Όταν τελείωσε ο Κρέμος το σχολείο της Αράχωβας, έχοντας μεγάλη κλίση προς τα γράμματα, έπεισε τον πατέρα του να τόν στείλει να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα. Συστημένος στον Κωνσταντίνο Οικονόμου τον εξ Οικονόμων, ασπάσθηκε τη συμβουλή του μεγάλου κληρικού και μπήκε στη Ριζάρειο σχολή το 1857. Σε όλα τα χρόνια μέσα στη Ριζάρειο υπήρξε υπόδειγμα μαθητή. Ο Οικονόμου, που ήταν κηδεμόνας του, τον παρότρυνε να συνεχίσει πανεπιστημιακές σπουδές και έτσι γράφτηκε στη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Φοιτητής ακόμα, συνεργάζεται σε θεολογικά περιοδικά και το 1863 τυπώνει το πρώτο του βιβλίο, έναν λίβελλο εναντίον του Μητροπολίτη Φθιώτιδας Καλλίνικου Καστόρχη.
Παίρνει μέρος σε διαγωνισμό υποτροφίας για τη Γερμανία υποβάλλοντας τη διατριβή του " Ιστορία του σχίσματος των δύο Εκκλησιών". Με τη διατριβή αυτή κερδίζει την υποτροφία και φεύγει για τη Γερμανία το 1865 στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας, ακολουθώντας τον κλάδο της Φιλοσοφίας και της Ιστορίας.
Όταν γύρισε στην Ελλάδα διορίστηκε καθηγητής της Ιστορίας και της Γεωγραφίας στο Βαρβάκειο Γυμνάσιο και κατόπιν στο Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών. Αργότερα, έγινε γυμνασιάρχης της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιώς. Ως καθηγητής γυμνασίου εισηγήθηκε και κατάφερε να εισαχθεί η Γυμναστική ως μάθημα στα Γυμνάσια. Κατόπιν, έγινε υφηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών του ανέθεσε τη σύνταξη καταλόγου των χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Παράλληλα με το διδακτικό του έργο αρθρογραφεί στις εφημερίδες και γράφει τις μελέτες του. Το Μάρτιο του 1874 έως το Μάρτιο του 1875 εκδίδει μαζί με τον Ν. Χαλκιόπουλο και τον Μ. Δαίφνερ την εφημερίδα "Νέα Ελλάς". Η κυκλοφορία της ήταν εβδομαδιαία και στα πρώτα φύλλα η τέταρτη σελίδα ήταν γραμμένη στα γερμανικά. Ο Κρέμος δημοσίευε στην εφημερίδα του τις ιστορικές πραγματείες του.
Υπήρξε προσωπικός φίλος του Χαριλάου Τρικούπη. Όταν ο Δεληγιάννης διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία τον Τρικούπη, βρέθηκε Γυμνασιάρχης πρώτα στην Λαμία και κατόπιν στο Αίγιο, από υφηγητής Πανεπιστημίου που διατελούσε. Το 1897 με τους φλογερούς του λόγους πρωτοστατεί στο ξεσηκωμό των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων για την απελευθέρωση της Βόρειας Ελλάδας, που οδηγήθηκε σε αποτυχία. Η εφημερίδα Εστία τότε δημοσίευσε το παρακάτω τετράστιχο σατιρίζοντας τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας:
- Οι Έλληνες αποφασίσαντες
- να διαβούν τον Αίμον,
- συνέστησαν επιτροπήν,
- Κόντον, Μελάν και Κρέμον.
Το 1901 παραιτήθηκε από εκπαιδευτικός για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την συγγραφή. Το 1902 πήγε στην Αίγυπτο και έκανε έρευνες γύρω από την ακμή της ελληνιστικής περιόδου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του. Το 1904 συνεργάζεται με τον Άγγλο αρχαιολόγο Σέρ Άρθουρ Τζον Έβανς, στην ανασκαφή των ανακτόρων του Μίνωα. Η Γαλλική Ακαδημία τον τίμησε με το μετάλλιο της Φιλολογικής Αξίας. Πέθανε το 1926[3] στην Αθήνα ( Καλλιθέα ) από επιπλοκή τραυμάτων.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γεώργιος Π. Κρέμος ως δάσκαλος και παιδαγωγός υπηρέτησε ευσυνείδητα την ελληνική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της. Άξιος ερευνητής και ευρηματικός ιστορικός, έγραψε έργα που παρέμειναν ανέπαφα στην φθορά του χρόνου. Αγάπησε με πάθος τις ιδιαίτερές του πατρίδες το Στείρι και την Αράχωβα και συνέβαλε όσο κανένας άλλος στη διαμόρφωση και τεκμηρίωση της νεότερης ιστορίας της Βοιωτίας.
Τα βιβλία του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δημιουργός των παρακάτω τεκμηρίων [1]
- Η ληστεία εν τη ελληνική ιστορία, 1889[4]
- Ιστορία του Σχίσματος των δύο Εκκλησιών
- Χρονολόγια της Ελληνικής Ιστορίας
- Ιστορική γεωγραφία της αρχαίας, μεσαιωνικής και νέας Ελλάδος
- Νεωτάτη Γενική Ιστορία ως τέταρτος τόμος συμπληρωματικός της Γενικής Ιστορίας του Α.Πολυζωϊδου
- Προέκθεσις των κατά τον ανδριάντα του Αθανασίου Διάκου
- Δύο ιστορικαί πραγματείαι
- Τα αίτια της πτώσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
- Επιστολαί Γ.Π.Κρέμου και Ηθική Στιχουργία Α.Κ.Βυζαντίου
- Φωκικά
- Ιερόσυλοι του Πύθοι ιερού και ιεροί πόλεμοι
- Λόγος απαγγελθείς τη 22 Μαϊου 1877 εις την Μεγάλην Εκκλησίαν του λαού εν τω Παναθηναϊκώ σταδίω
Συντελεστής των παρακάτω τεκμηρίων
- Ανάλεκτα εκδιδόμενα επιστασία του επί των βιβλίων τμήματος της Κεντρικής Επιτροπείας υπέρ του τω ήρωι Αθανασίω Διάκω κενοταφίου.
- Νέα Ελλάς : ή Ελληνικόν θέατρον / Γεωργίου Ιωάννου Ζαβίρα, εκδοθέν υπό Γεωργίου Π. Κρέμου.
- Γενική ιστορία από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι καθ' ημάς/Α.Πολυζωίδου; επιθεωρηθείσα και συμπληρωθείσα υπό Γ.Π.Κρέμου
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «ιστορία της πόλης της Καλλιθέας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2013.
- ↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Γ.Π. Κρέμος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.222
- ↑ Κωνσταντίνος Δημαράς, «Γ.Π. Κρέμος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.222
- ↑ Ημερολόγιον Κωνσταντίνου Σκόκου, Ημερολόγιον Σκόκου Τόμ. ΙΙ, 1889 Αρχειοθετήθηκε 2009-03-12 στο Wayback Machine.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κωνσταντίνος Δημαράς, «Γ.Π. Κρέμος», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.221-222
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Π. Αργυρίου - Λουκάς Α. Κουσκούκης «Στείρι(Ιστορικά-Λαογραφικά στοιχεία)» ISBN 978-618-5423-032,
- Τάκης Λάππας, "Η ζωή και το έργο του Γεωργίου Κρέμου", Νεοελληνικά Γράμματα, περίοδος Β΄, τεύχος Δ΄.
- Ανδρέας Τσούρας, "Συμβολή του ιστορικού Γ.Π.Κρέμου στη μελέτη της μονής του Οσίου Λουκά", 1996.
- Θανάσης Χρήστου, Γεώργιος Π. Κρέμος (1839 - 1926). Ένας κορυφαίος Αραχωβίτης ιστορικός Αρχειοθετήθηκε 2021-12-24 στο Wayback Machine., Εκδ. Δήμου Αράχωβας, Αθήνα 2005, ISBN 978-960-88542-0-8.